فرش دوم نيز قاليچهاي است كه چند تكه شده و نقش آن چهار گوشههايي است به رنگ قهوهاي روشن يا آبي با نقش چند زن هخامنشي در برابر آتشدان كه نمونهٔ آن در مُهرهاي عصر هخامنشي نيز ديده مي شود. تار و پود اين فرش از پشم و بافت آن دورو است. يعني در هر سانتي متر مربع از يك سو ۲۲ گره و از سوي ديگر ۲۴ گره دارد و به اين ترتيب نقش فرش از هر دو سو نمايان است. نمونهٔ ديگر هنر بافندگي دوره هخامنشي، تكههايي از يك فرش ديگر ايران است كه در موزهٔ هرميتاژ پتروگراد نگهداري مي شود. اين تكهها پيش از حفاريهاي درهٔ پازيريك، بوسيله هيأت كوزلف (Kozlov) از زير يخبندان كوههاي شمالي مغولستان واقع در”نويين اولا” (nuinula) در سي
بري بدست آمده و تاريخ آن معادل آغاز تاريخ ميلادي برآورد شده است. بافت آن محكم و از پشم كلفت و انبوه به رنگ آبي تيره است و به علت كوچك بودن تكهها، نقش كلي فرش را نميتوان مشخص كرد.
دوشنبه ۰۷ اسفند ۹۶ | ۱۴:۰۰ ۸۹ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است