سواركاران و گوزنها

هخامنشيان پيدا شد كه از جمله دو فرش از گونهٔ قاليچه براي زين اسب (فرش غاشيه) است كه اندازه يكي از آنها ۱/۸۳×۲ متر به كلفتي ۲ ميليمتر است با رنگ قرمز سير، آبي، سبز، زرد كمرنگ و نارنجي كه به جز بخش كوچكي از آن بقيه سالم مانده است. در اين قاليچه كه كُرك آن از پشت گره خورده و از سمت رو چيده و صاف شده است، به نوشته رودنكو در هر دسيمتر مربع ۳۶۰۰ گره به كار رفته است. نقشهٔ اين فرش، در وسط عبارت است از چند رديف نگاره چهار برگي به شيوهٔ گل و بوتهٔ آشوري و نقش حاشيه آن نيز رديفي است از جانوران افسانه‌اي بالدار و پس از آن

سواركاران و گوزنها. بر اساس نوشتهٔ رودنكو، نگارهٔ اسبهاي سواركاران با آن گردن برگشته و پارچه‌اي كه برسينه اسب است و گذاشتن قاليچه به جاي زين، از ريزه‌كاريهاي نقش، مانند شيوهٔ گره زدن دم اسب را، در تخت جمشيد نيز مي توان ديد. همچنان نقش آنها كه در كنار اسب راه مي روند و جامهٔ كوتاه و شلوار تنگ پوشيده اند نيز در آنجا به چشم مي‌خورد. اين فرش را بر اساس برآوردهاي رودنكو مي توان متعلق به قرن چهارم يا پنجم پيش از ميلاد دانست.